Rozdział 4

*Następnego dnia*

-Hinata wstawaj! Natychmiast!

-Hai* ojcze coś się stało-Zapytała dziewczynka zbiegając na dół do pokoju, gdzie stał jej ojciec

-Ty nie wdzięcznico!

-Co?

Hiashi uderzył swoją córkę w policzek, tak mocno, że tak upadła na podłogę

-Hiashi!- Zawołała matka Hinaty

-Hikari, odsuń się!- rozkazał

-Proszę cię nie rób jej krzywdy

-Hikari ona zgrzeszyła, zhańbiła nas!

-Niby czym ojcze?

-I ty masz czelność jeszcze pytać!- Ponowny cios- Sasha zabierz Hikari do pokoju innego niech nie widzi tego co tu się dzieje!

-Hai panie

-Ale Hiashi

-Powiedziałam wyjdź! A z tobą młoda damo nie skończyłem! Jak mogłaś spotkać się z Sasuke Uchiha! Przecież to nasi wrogowie!

-A...aale tato on jest dobry

-Milcz! A teraz wynoś się! Pomyślę co z tobą zrobię!

-H..hai- Hinata wybiegła z domu w deszczowy dzień. Pobiegła na wodospad, gdzie była wczoraj z Sasuke. Gdy dobiegła na miejsce usiadła i spojrzała na swoje odbicie. Prawe oko było podbite, a z wargi leciała jej krew.

-Niebo też płacze- wyszeptała. Patrząc w swoje odbicie płakała. A jej łzy wpadały to wody - Lećmy, niech błękit zostanie naszym domem, lećmy odrzućmy lęki w walce z nieboskłonem, lećmy jeszcze wyżej w to co nieskończone. Błagam nie puszczaj mej ręki kiedy razem z tobą płonę. Sasuke - Hinata kołysząc się śpiewała piosenkę mamy. - Boli - Weszła do wody by obmyć swoje ciało i obmyła twarz. Gdy już wykonała tą czynność oparła się o pień drzewa i zaczęła szlochać.

*Wieczór*

-Mamo!

-Tak Sasuke?

-Mogłabyś mi naszykować kosz z jedzeniem?

-Po co ci to?

-A no tak jakoś

-No okej okej zgoda. Sasuke widziałeś gdzieś brata?

-Nie, nie widziałem

-No dobrze. Jak go zobaczysz to powiedz mu żeby do mnie przyszedł.

-Jasne. Idę się wykopać.

-Dobrze

Sasuke pobiegł do góry i wskoczył pod prysznic. Gdy się odświeżył, przebrał się i zszedł na dół.

-Mamo wychodź dzięki za jedzenie

-Jasne ale wróć o 22 i weź parasolkę

-Okej będę!

Sasuke z koszem jedzenia i parasolką wybiegł do domu

- Dziś zaskoczę Hinatę- wyszeptał

Gdy dotarł pod dom Hinaty wskoczył na drzewo, a później znalazł się na dachu. Zapukał do okna Hinaty. I spojrzał w nie. Dziewczynki nie było w pokoju

-Nie ma jej?- pomyślał- Może iść na polane...

Sasuke zeskoczył z rezydencji Hyuga i biegiem udał się na polanę. Zauważył tam zarys drobnej sylwetki

-Witaj Hinata szukałem cię wiesz mam dla ciebie niespodzianke. Hinata nie masz parasola ani nic? Zmarzniesz - Chłopak okrył ją kocem który miał w koszyku.- Hinata wszytko w porządku?

Dziewczynka nie reagowała. Zaniepokoiło to Sasuke.

-Hinata- Chłopak ujął jej podbródek w ręce. To co zobaczył zaszokowało go. Dziewczynka miała obitą twarz. A przy wardze zaschniętą krew -Hinata co ci się stało?

-S..Sasuke

-Hinata kto ci to zrobił

-Nikt

-Nikt? Co sama się uderzyłaś?!

-No

-Kłamiesz!- krzyknął -Hinata powiedz prawdę. Kto?

-Tata

-Tata?

-Tata

-Twój tata?

-Mhm

-Dlaczego?

-Zhańbiłam klan!

-Czym niby masz dopiero 9 lat!

-Spotykam się z wrogiem

-Jakim wrogiem

-Sasuke...- Hinata wstając zaczęła biec w kierunku domu

-Hinata czekaj! - Sasuke zaczął biec za nią. Wiedział, że ją dogoni jest starszy szybszy i śliniejszy. -Mam cię - Złapał ją w swe ramiona

-Puść!

-Nie chyba, że mi powiesz

-Sasu nie możemy się spotykać nasze klany się nienawidzą.

-Co- Chłopak stanął w szoku. Dziewczynka wyrwała się i uciekła

-Muszę zapytać o to mamę - Sasuke pobiegł do domu, lecz niestety zastał tam kałuże krwi.

-Mamo! Tato!- Chłopak pobiegł do domu. I zobaczył jego starszego brata nad ciałami jego rodziców-Itachi !!!!!!

-Sasuke mój mały słaby brat? Co ja mam z tobą zrobić. Nie zabiję cię byś wiedział, że jesteś słaby. Żegnaj braciszku!

-Aaaaaaa Itachi ty draniu przysięgam, że pomszczę mamę i tatę. - Sasuke płakał, płakał jak jeszcze nigdy.

*Dwa dni później. Pogrzeb rodziny Uchiha *

-Widzisz tego dzieciaka? - Szepcze ktoś z tłumu pokazując na Sasuke

-Tego Uchiha?

-Tak

-Krążą plotki, że on już się nie uśmiecha tak jak kiedyś

-Tak to było takie wesołe dziecko

-Pamiętam

*Wieczór Sasuke*

-Spakowany. Teraz mogę iść -Chłopak wyszedł na ulice Konohy

-Sasuke! Gdzie idziesz?

-Sakura? Odchodzę

-Sasuke proszę nie. Kocham Cię

-Wiem

-Wiesz?

-Tak, ale to nic nie zmienia. Żegnaj

-Sasuke!!!

*Hinata*

-Hinata.

-Tak ojcze

-Dziś w nocy wraz z Kurenai

-Ale.. mamo powiedź coś

-Decyzja zapadła Hinata, idź się pakój

-Mamo! - Dziewczynka z płaczem wybiegła z pokoju. I zaczęła pakować swoje rzeczy.

-Hinata musimy już iść

-Hai Kurenai

-Nie smuć się zgoda ?

-Ttaak...

Rozdział 3

 Nastał ciepły wieczór młody chłopak przeczesywał się przez ulice Konohy, nie chciał by ktoś go zauważył. Powolutku zbliżał się do wielkeij rezydencji Hyuga. Musiał bardzo uważać by nie zbudzić domowników.

-No to jak ja tam wejdę?- Zastanawiał się Sasuke- Już wiem

Młody chłopak wskoczył na drzewo stojące obok domu. Wziął lekki rozbieg i migiem znalazł się na dachu domu. Zbiegł z dachu i wszedł do jednego z pokoi

-Hinata jesteś tu?

-Sasuke?- Mała dziewczyna rzuciła mu się na szyję - Czekałam na ciebie

-Też się nie mogłem doczekać - Chłopak uśmiechnął się - I mam dla ciebie niespodziankę

-Niespodziankę?

-Dokładnie

-Jaką?

-Nie mogę ci powiedzieć

-Dlaczego?

-Bo niespodzianek się nie zdradza księżniczko.

-No to gdzie ona jest Sasuke powiedz mi

-Zaprowadzę cię tam. Ale musisz zamknąć oczy, jak ci powiem

-Zgoda

-To wskakuj na barana

-Jasne

Po 5 minutach chłopak i dziewczynka biegli ulicami Konohy. Chłopak biegł w kierunku lasu. Gdy był już w lesie zwolnił lekko.

-Hinata zimno ci?

-Nie, a tobie?

-Nie, okej zamknij oczy i podaj mi rękę

-Dobrze- Dziewczynka posłusznie zamknęła oczy i podała chłopaki dłoń. Widząc to Sasuke uśmiechnął się.

-Księżniczko możesz już otworzyć oczy

-Umm- Hinata otworzyła swe oczy i ukazał się jej piękny widok. Był tam wodospad i piękne jezioro. W około było pełno kwiatów i świetlików. A niebo oświetlone było przez gwiazdy i księżyc.- Sasuke tu jest pięknie

-Cieszę się, że ci się podoba. Hinata - Chłopak przykucnął i spojrzał dziewczynce w oczy- To będzie nasze miejsce, nasza mała tajemnica. Dotrzymasz jej?

-Tak Sasuke

-Cieszę się- Chłopak musnął dziewczynkę w czoło.

Hinata zaśmiała się serdecznie. Więc usiedli na polanie. I długo rozmawiali.

-Sasuke świetny z ciebie nauczyciel

-Hahahah ale śmieszne.

-Hahah tak to jest śieszne

-Śmieszy cię to?

-Tak

-O ty- Sasuke zaczął łaskotać Hinatę nie mając litości

-Sasuke przestań już hahaha Sasuke koniec

-Przeproś !

-Prze.....prze.... przepraszam... hahaha

-Nie wybaczę ci.

-Dlaczego?

-Hmm przekonaj mnie

-Zgoda, a jak?

- Hhaah nie wiem

-Pf- Dziewczynka zrobiła naburmuszoną minę- Okej pokażę ci coś, ale to też tajemnica okej?

-Okej

-Patrz na wodę

-No dobra

-No to zaczynamy- Hinata skupiła swoją czakrę w dłoniach. Wyciszyła swój umysł by słyszeć tylko szum wody. Nagle woda uspokoiła się. A wiatr ucichł .Uległo to uwadze Sasuke. Lecz nagle zerwał się silny wiatr a woda zaczęła się podnosić. Wzbudziły się gromkie fale. A na jeziorze powstał wodny wąż. Który wił się w górę.

-Hinata...

Hinata przerwała swój trans i wiatr uspokoił się, a wąż zniknął w wodzie wraz z falami.

-Tak ?

-Jak się tego nauczyłaś?

-Po prostu. Bawie się wodą- Posłała my uśmiech

-Hinata

-Tak, wracajmy już późno się robi

-Dobrze

-Wskakuj

-Hai

Sasuke odstawił Hinatę bezpiecznie do domu. Na pożegnanie cmoknął ją w czoło.

-Przyjdę jutro okej?

-Hai. Dobranoc Sasuke

-Dobranoc

*Godzinę później*

-Boże i znowu nie mogę zasnąć. Sasuke śpij, śpij. Ech Hinata czy ty wiesz jaką moc posiadasz. Jesteś dzieckiem a już potrafisz kontrolować takie coś. Hinata uważaj na siebie.

-Sasuke

-Tak?

-Nie śpisz?

-Jakoś nie mogę zasnąć

-Synku co sie dzieje.

-A nic

-Mamie nie powiesz?

- A dlaczego nie śpisz

-Słyszałam krzątanie po pokoju

-Obudziłem cię

-Tak

-Szczerość

-No to co sie dzieje

-Martwię się o przyjaciółkę

-Ooo to trudny temat

-Mamo

-Okej okej a czy dzieje się jej jakaś krzywda?

-Jak by ci to powiedzieć. Ona ma coś w sobie co jest bardzo silne, lecz nie zdaje sobie z tego sprawy

-Może porozmawiaj z nią

-Tsa gdyby to było takie proste

-Więc jej pokarz

-Ale co mam jej pokazać

-Pokarz jej że ma na sobie wielka odpowiedzialność

-Ale jak?

-Kochanie, wymyślisz coś

-Ta jasne

-Dasz radę

-Mamo

-Tak?

-Czy to dziwne, że chce ją chronić, by nic się jej nie stało

-Nie synku to nie jest dziwne

-Ale co to za uczucia?

-Jak będziesz starzy to zrozumiesz. A tera śpij. Dobranoc

-Dobranoc i dziękuję mamo

-Kocham cię

-Ja ciebie też. No i teraz chce mi się spać!- Sasuke zapadł w mocny sen