Rozdział 3

 Nastał ciepły wieczór młody chłopak przeczesywał się przez ulice Konohy, nie chciał by ktoś go zauważył. Powolutku zbliżał się do wielkeij rezydencji Hyuga. Musiał bardzo uważać by nie zbudzić domowników.

-No to jak ja tam wejdę?- Zastanawiał się Sasuke- Już wiem

Młody chłopak wskoczył na drzewo stojące obok domu. Wziął lekki rozbieg i migiem znalazł się na dachu domu. Zbiegł z dachu i wszedł do jednego z pokoi

-Hinata jesteś tu?

-Sasuke?- Mała dziewczyna rzuciła mu się na szyję - Czekałam na ciebie

-Też się nie mogłem doczekać - Chłopak uśmiechnął się - I mam dla ciebie niespodziankę

-Niespodziankę?

-Dokładnie

-Jaką?

-Nie mogę ci powiedzieć

-Dlaczego?

-Bo niespodzianek się nie zdradza księżniczko.

-No to gdzie ona jest Sasuke powiedz mi

-Zaprowadzę cię tam. Ale musisz zamknąć oczy, jak ci powiem

-Zgoda

-To wskakuj na barana

-Jasne

Po 5 minutach chłopak i dziewczynka biegli ulicami Konohy. Chłopak biegł w kierunku lasu. Gdy był już w lesie zwolnił lekko.

-Hinata zimno ci?

-Nie, a tobie?

-Nie, okej zamknij oczy i podaj mi rękę

-Dobrze- Dziewczynka posłusznie zamknęła oczy i podała chłopaki dłoń. Widząc to Sasuke uśmiechnął się.

-Księżniczko możesz już otworzyć oczy

-Umm- Hinata otworzyła swe oczy i ukazał się jej piękny widok. Był tam wodospad i piękne jezioro. W około było pełno kwiatów i świetlików. A niebo oświetlone było przez gwiazdy i księżyc.- Sasuke tu jest pięknie

-Cieszę się, że ci się podoba. Hinata - Chłopak przykucnął i spojrzał dziewczynce w oczy- To będzie nasze miejsce, nasza mała tajemnica. Dotrzymasz jej?

-Tak Sasuke

-Cieszę się- Chłopak musnął dziewczynkę w czoło.

Hinata zaśmiała się serdecznie. Więc usiedli na polanie. I długo rozmawiali.

-Sasuke świetny z ciebie nauczyciel

-Hahahah ale śmieszne.

-Hahah tak to jest śieszne

-Śmieszy cię to?

-Tak

-O ty- Sasuke zaczął łaskotać Hinatę nie mając litości

-Sasuke przestań już hahaha Sasuke koniec

-Przeproś !

-Prze.....prze.... przepraszam... hahaha

-Nie wybaczę ci.

-Dlaczego?

-Hmm przekonaj mnie

-Zgoda, a jak?

- Hhaah nie wiem

-Pf- Dziewczynka zrobiła naburmuszoną minę- Okej pokażę ci coś, ale to też tajemnica okej?

-Okej

-Patrz na wodę

-No dobra

-No to zaczynamy- Hinata skupiła swoją czakrę w dłoniach. Wyciszyła swój umysł by słyszeć tylko szum wody. Nagle woda uspokoiła się. A wiatr ucichł .Uległo to uwadze Sasuke. Lecz nagle zerwał się silny wiatr a woda zaczęła się podnosić. Wzbudziły się gromkie fale. A na jeziorze powstał wodny wąż. Który wił się w górę.

-Hinata...

Hinata przerwała swój trans i wiatr uspokoił się, a wąż zniknął w wodzie wraz z falami.

-Tak ?

-Jak się tego nauczyłaś?

-Po prostu. Bawie się wodą- Posłała my uśmiech

-Hinata

-Tak, wracajmy już późno się robi

-Dobrze

-Wskakuj

-Hai

Sasuke odstawił Hinatę bezpiecznie do domu. Na pożegnanie cmoknął ją w czoło.

-Przyjdę jutro okej?

-Hai. Dobranoc Sasuke

-Dobranoc

*Godzinę później*

-Boże i znowu nie mogę zasnąć. Sasuke śpij, śpij. Ech Hinata czy ty wiesz jaką moc posiadasz. Jesteś dzieckiem a już potrafisz kontrolować takie coś. Hinata uważaj na siebie.

-Sasuke

-Tak?

-Nie śpisz?

-Jakoś nie mogę zasnąć

-Synku co sie dzieje.

-A nic

-Mamie nie powiesz?

- A dlaczego nie śpisz

-Słyszałam krzątanie po pokoju

-Obudziłem cię

-Tak

-Szczerość

-No to co sie dzieje

-Martwię się o przyjaciółkę

-Ooo to trudny temat

-Mamo

-Okej okej a czy dzieje się jej jakaś krzywda?

-Jak by ci to powiedzieć. Ona ma coś w sobie co jest bardzo silne, lecz nie zdaje sobie z tego sprawy

-Może porozmawiaj z nią

-Tsa gdyby to było takie proste

-Więc jej pokarz

-Ale co mam jej pokazać

-Pokarz jej że ma na sobie wielka odpowiedzialność

-Ale jak?

-Kochanie, wymyślisz coś

-Ta jasne

-Dasz radę

-Mamo

-Tak?

-Czy to dziwne, że chce ją chronić, by nic się jej nie stało

-Nie synku to nie jest dziwne

-Ale co to za uczucia?

-Jak będziesz starzy to zrozumiesz. A tera śpij. Dobranoc

-Dobranoc i dziękuję mamo

-Kocham cię

-Ja ciebie też. No i teraz chce mi się spać!- Sasuke zapadł w mocny sen